Het kan verkeren: schreef ik enige tijd geleden nog dat ik graag het sportieve leven met een meer bourgondische inslag combineer, nu vrees ik toch dat de balans naar één kant gaat uitslaan: ik heb besloten dat ik de marathon ga lopen. Op 15 april 2012, in Rotterdam of Parijs, waarbij de laatste een lichte voorkeur heeft. Want zeg nou zelf: starten op de Champs Elysées klinkt toch een stuk beter dan starten op de Coolsingel? Miljoenen mensen over de hele wereld zijn mij al voorgegaan, en toch is het nog een hele toer uit te leggen aan vrienden en familie waarom ik in godsnaam zo gek ben geworden in mijn hoofd dat ik die veel te lange afstand wil gaan rennen. Daar zijn veel redenen voor te verzinnen, waaronder de beste reden in mijn ogen is: omdat het kan. Maar ongetwijfeld heeft het ook te maken met het feit dat ik volgend jaar op leeftijd-technisch gebied een zekere mijlpaal zal bereiken (je zou ook kunnen zeggen dat ik 40 word), omdat ik mijzelf een uitdaging wil stellen. Ja, ik heb ook een hekel aan het woord uitdaging, gebezigd in één zin met: saaie kantoorbaan van 9 tot 5. Maar in dit geval is er wat mij betreft toch echt wel sprake van een uitdaging: het wordt een enorme klus, groter dan ik ooit eerder heb ondernomen. En dan gaat het niet eens om het sportieve gedeelte: ik ben ervan overtuigd dat zelfs deze enorme prestatie voor het grootste gedeelte een mentale kwestie zal zijn. Want ga jij maar eens buiten rennen als het giet van de regen of, nog erger, sneeuw. In de kou. Het moeilijkste gedeelte is echt niet het lopen zelf, want daar krijg je het vanzelf weer warm van, maar het stoïcijns aantrekken van je hardloopkleding en dan gewoon naar buiten gaan. Of zoals vandaag, heel serieus in een slakkentempo door het Westerpark lopen en je niets aantrekken van de blikken van mensen die lijken te denken: waarom ga je niet gewoon lopen, zoveel scheelt dat niet? Veel van de trainingen zullen totaal buiten mijn comfortzone zijn, maar dat lijkt me alleen maar goed, om buiten de platgetreden paadjes te treden, so to speak. Ook wil ik nou wel eens weten wat ik ga doen als ik die man met die hamer tegenkom; heb ik genoeg energie en durf in mijn lijf om hem omver te lopen? Of laat ik me intimideren en bang maken omdat er iets gebeurt wat ik nog nooit heb meegemaakt? Ik ben heel, heel erg benieuwd.