Als rechtgeaarde Amsterdammer is het vreemd om te zeggen, maar de leukste marathon van Nederland loop je in Rotterdam. In Amsterdam heb ik vaker de (halve) marathon gelopen, maar krijg je toch altijd het gevoel dat men het liefst zou willen dat je ophoepelde, zodat ze lekker door kunnen shoppen, ongehinderd door al die lopers die te pas en te onpas door de stad draven.In Rotterdam is echt de héle stad, van jong tot oud en van start tot finish, uitgelopen om de lopers toe te juichen en aan te moedigen. Overal is livemuziek of een dj die draait: bij Blaak (2 km voor de finish) staat de muziek zó hard dat de ruiten in de sponningen trillen en je hoort ver voor de finish op de Coolsingel de uitzinnige menigte al. Jammer genoeg finish ik deze keer niet: ik loop slechts de eerste helft, samen met een vriendin die, bikkel die ze is, de hele marathon loopt, Zonder noemenswaardige training!

Bij de start blijken we in het laatste startvak te staan, jammer genoeg in de schaduw, maar het is een schitterende dag: de zon schijnt en Lee Towers zingt natuurlijk zijn liedje. Na zo’n 22 minuten zijn we eindelijk aan de beurt om te starten, onder overweldigdende belangstelling. Al snel blijkt het flink warm maar niet té en we lopen goed samen, kletsend rennen we kilometer na kilometer. Bij kilometer 15 gaat het mis met mijn knie, die eerder wel opspeelde maar nu echt even gemeen zeer doet. Na een beetje strekken gaat het weer en lopen we verder. Ik ben blij te wisselen met haar vriend, bij het officiële wisselpunt op 21 km, hoewel wij geen officiële duo-marathon lopen. We lopen allebei op zijn nummer, wat wel voor verwarring zorgt bij de aanmoedigende toeschouwers, die mannennaam op mijn borstnummer.

Naast de afstand is het grote verschil met vorige keer toch vooral dat ik in het hotel van bovengenoemde vrienden kan douchen en omkleden. Wat een luxe! Daarna ga ik zelf vlak voor de finish langs het parcours kijken of ik ze langs zie komen, maar jammer genoeg mis ik ze. Gelukkig zie ik een ander vriendinnetje wel lopen. Na afloop spreek ik af met de lopers, hun supporters en bevriende Rotterdammers en zitten we tot laat in de middag heerlijk op het terras in de zon. Wat een topdag! Wat kan daar nou nog overheen? New York, schijnt…