Op een stormachtige vrijdag eind juni was ik bij een vrijgezellenfeestje in een park; de zaterdag erna bij een homohuwelijk bij kindertheater de Krakeling. Feestelijke tijden dus!

Het vrijgezellenfeestje was georganiseerd voor een bruid in spe uit een ver oord, die al een tijdje in Nederland woont. Haar vriendinnen en familie zouden pas later deze week in Nederland aankomen; een goede wederzijdse vriendin realiseerde zich net op tijd dat ondanks het feit dat er weinig traditioneels in de aanloop naar dit huwelijk te ontdekken is (zo was de bruidegom in eerste instantie niet van plan in een overhemd te verschijnen gedurende de mooiste dag van zijn leven), het misschien toch wel leuk zou zijn te vieren dat ze binnenkort de rest van hun leven aan elkaar vastzitten. Die avond kwam er. Een zeer internationaal gezelschap, waaronder een Spaanse en een Zwitserse, vervoegde zich na een hele week druk Whatsapppen over wie wat meenam waarnaartoe, in een regenachtig Sarpahtipark aan het einde van de vrijdagmiddag. De dame in kwestie werd op slinkse wijze het park in gemanoeuvreerd (‘nee joh, kom lekker bij mij eten. Hoezo, 5 uur te vroeg om te eten? Laten we een shortcut nemen door het park, hoezo vind je dat raar?’) Een foute sluier, een button “bride to be”, flink wat drankjes en hapjes later kwam de lijst met gênante vragen (niet voor herhaling vatbaar). Couleur locale werd toegevoegd door een stel blowende jongeren die vlak naast ons afwisselend knetterharde dub step en dan weer zwaar depressieve emorock uit enorme boxen lieten knallen. Vlak voordat het ècht hard begon te plenzen vluchtten we het park uit, de kroeg in, waar nèt de keuken sloot. Geen punt en zeker niet iets wat een paar dozen pizza bij de buren niet konden oplossen. Ik ben afgetaaid nadat ik kennelijk mijn telefoon ergens op het terras op de grond had gegooid (heel handig, ik heb ‘m gelukkig weer terug). Ik hoorde later dat het daarna nog lang onrustig is gebleven in de Pijp. En zo hoort het ook! Volgende keer meer over het huwelijk van zaterdag. Want die avond was minstens zo bijzonder…