Een homohuwelijk in Amsterdam, dat zou toch inmiddels de normaalste zaak van de wereld moeten zijn? Helemaal gezien de recente ontwikkelingen op het gebied van het homohuwelijk in de US en onze reactie daarop: mijn halve tijdlijn op Facebook is in regenbogen gehuld.

Dat het toch een bijzondere gelegenheid is dat twee heren zich na 30 (!) jaar in het echt verbinden, bleek wel uit het oorverdovende applaus dat hen ten deel viel bij binnenkomst in de theaterzaal van de Krakeling, waar dit feest der liefde gevierd werd. Een bonte verzameling Nederlands/Duitse familieleden (één van de heren is Duits) stond op het podium en de Duitse zus van één van de bruidegommen trouwde de heren in het echt. In het Nederlands welteverstaan, een prestatie op zich. Daarna volgde een aantal ontroerende toespraken, een heerlijke taart, geslaagde en minder geslaagde filmpjes, stukjes, een liedje en een dans én een hilarisch maar ook enigszins verontrustend intermezzo waarbij het voltallige publiek op de tribune een vogelmasker opzette en vogelgeluiden maakte (ze hadden 30 jaar geleden voor het eerst gezoend bij een kippenhok). Toen was het dan eindelijk zover: de openingsdans. Na een korte (omkleed)pauze betraden de twee heren het podium, verkleed als twee ware toreadors die om elkaar heen draaiden, elkaar dan weer aantrekkend en afstotend. Tot slot kleedden beiden zich (de een op het podium, de ander in de coulissen) om, de één in een rood pak met witte hartjes, en dansten ze alsof hun leven ervan af hing en nodigden de rest van het publiek ook uit.

Dat het thema “chico’s en chica’s” (want: kippenhok) op vele manieren te interpreteren was, bleek uit de zeer verschillende outfits van de gasten: een eervolle vermelding voor de dame in de geweldige, waarschijnlijk verstikkend warme Spaanse jurk met enorm veel kant en roosjes. De ravenzwarte pruik moet het voor haar alleen nog maar warmer gemaakt hebben; die heeft gedurende de avond op meerdere hoofden gezeten, ook die van de bruidegom in het hartjespak, wat een redelijk hilarisch gezicht was. Na drie uur dansen op alle mogelijke dance classics verdwenen de gehuwden en nadat de dj afsloot met happy hardcore (waarom!) was het feest ten einde. De gasten mochten de enorme hoeveelheid overgebleven, werkelijk schitterende bloemen mee naar huis nemen. Ik was echt onder de indruk van de liefde die uit alles bleek: dat maakte het zo’n bijzondere avond, niet het feit dat er twee heren trouwden.