Sinds een paar jaar woon ik niet meer in de buurt van het Westerpark en hoewel de andere kant van Amsterdam natuurlijk niet bepaald de andere kant van de wereld is, kom ik er nog maar zeer sporadisch. Na acht jaar verruilde ik mijn buurt, de Bos en Lommer, voor de in veel opzichten ‘betere’ maar toch ook wel iets saaiere Rivierenbuurt. Hoewel de Rivierenbuurt veel aardige plantsoentjes en pleintjes heeft waar je prima kunt zonnen en lezen als je zoals ik een balkon op het noorden hebt, is er niet echt een fijn park, integendeel: ik schreef al eerder hoe suf en saai het Martin Luther King park is, 49 weken per jaar als er geen Parade is. Nee, dan het Westerpark: ik mis het. Ik vond het geweldig om er zo dicht bij te wonen; er waren talloze hardlooproutes verzinnen, vaak liep ik  naar Halfweg over het Brettenpad en dan via een andere weg weer terug.

Maar het belangrijkste deel van het Westerpark is natuurlijk de Westergasfabriek: in 1981 besloot de gemeente Amsterdam dat het terrein van de Westergasfabriek een park moest worden. Door de jarenlange vervuiling van het terrein duurde het toen nog 20 jaar voordat het park daadwerkelijk werd aangelegd, volgens het parkontwerp van landschapsarchitecte Kathryn Gustafson. Toen ik het voor het eerst zag, vond ik dat grote open veld maar raar voor een park, alsof het niet af was, maar later realiseerde ik me hoe prettig het eigenlijk is, een grote open ruimte in een drukke en dichtbebouwde stad. Het fijnst vond ik het schuine grasveld aan de langgerekte vijver: ik heb daar uren en uren heerlijk liggen lezen, ongestoord door de vrolijke bende die aan de andere kant van het water aan het barbecueën, frisbeeën, vliegeren en luieren was, terwijl achter je op het pad hele kolonnes hardlopers en fietsers voorbij kwamen en daarachter weer de treinen. Bij heel warm weer zat ik er heerlijk met mijn voeten in het water te bungelen en er was er altijd wel een hond die onhandig in het water zwom of sprong. Relaxt en nooit saai.

Maar het leukste was en is toch we de Westergasfabriek zelf, inmiddels natuurlijk uitgegroeid tot een soort cultureel dorp met creatieve ondernemers die werken in de schitterend gerenoveerde gebouwen. Daarnaast vinden er ontzettend veel evenementen en festivals plaats, zoals de Sundaymarket, Fashion Week, Holland Festival, Pitch, Rollende Keukens en openluchtconcerten. Naast die evenementen is er bijna altijd wel iets te doen: fijne horeca, zoals het Ketelhuis, Pacific Parc, Westergasterras en Westerliefde waar ik ooit nog eens partycrashte bij een bruiloft…those were the days!

Het is ook helemaal niet zo gek dat ik het park mis: ik werkte er tijdens memorabele evenementen, vierde er mijn verjaardagen, liep er kilometers hard door wind, regen, zon en zelfs sneeuw. Ik werd er verliefd én knapte er af op dates. Ik zag de beste concerten en danste op de raarste muziek in Pacific Parc. Ik las er vaak alleen, maar niet eenzaam hele boeken uit in de zon of sprak er met vrienden af. Vind maar eens een nieuwe plek waar dát allemaal kan…